Memento mori kalenders en Sander Schimmelpenninck
Vanuit ons nieuwe kantoortje in de tuin, met op de achtergrond het geluid van cicaden, ontdek ik via de Age Calculator dat ik 2.015 weken leef. Gemiddeld leeft een mens 4.160 weken, als je uit gaat van ongeveer 80 jaar. Ik zit zo’n beetje op de helft. Door mijn interesse in filosofie, is mijn algoritme op Instagram Verkenner, naast schattige vogel reels, fitness reels die ik trouw opsla maar nooit uitvoer, ook gevuld met quotes van stoïcijnen zoals Marcus Aurelius, Epictetus en Seneca. Zo kwam onder mijn aandacht de ‘memento mori’ kalender, om af te kruizen voor iedere week die gepasseerd is; een gesponsord artikel om mij aan te zetten tot kopen. De Latijnse spreuk staat voor ‘gedenkt te sterven of denk eraan te sterven’. Het nut van een memento mori kalender is dat je bewust gaat leven omdat je bewust bent dat het ook eindigt, focus op het nu en wat belangrijk voor je is.
”2.015 kruisjes zetten op die levenskalender is veel werk, wil ik zo mijn tijd besteden?”, dacht ik, terwijl ik inmiddels op de website van de webshop zelf was beland. Daar is gelukkig wel ook een optie voor; laten afkruisen voor je zodat je het louter hoeft voort te zetten. Ondertussen luister ik naar het onlangs verschenen boek van Sander Schimmelpenninck ”De domheid regeert - Hoe opzettelijke onwetendheid een politieke strategie werd”. Ik had het proloog reeds ingezien en ik was geïnteresseerd naar meer.
”De domheid regeert” is geschreven én vertelt door Sander zelf, zijn stem luistert prettig. Ik ken zijn stukken voornamelijk van de Volkskrant en De Correspondent, echter nog nooit naar hem geluisterd. Ik luister 4 uur en 12 minuten naar zijn stem, in normale afspeelsnelheid. Er zijn ook mensen, zoals mijn wederhelft, die alles versnelt afluistert en daardoor als een speer door podcasts, luisterboeken en artikelen heen kan gaan, om zo de tijd op een dag optimaal te kunnen benutten. Dat hij de materie ook nog eens goed in zich op kan nemen, bewondert mij. Ik heb het geprobeerd, echter blijf ik met een verhoogde hartslag door gevoel van gejaagdheid en meer vragen dan antwoorden achter. Waardoor soms ik een stuk nogmaals moet afluisteren om het beter te begrijpen en mijn poging tot tijdwinst, gelijk weer teniet heb gedaan. Ik heb geconcludeerd dat de normale afspeeltijd voor mij het beste werkt. Terwijl ik een van de laatste mozartkugeln opeet van de voorraad die ik had in geslagen bij de Aldi in Brookvale, Sydney, en Sander mij verder voorleest, voeg ik een aantal woorden toe aan mijn vocabulaire die ik nog niet bezat.
Maandag 18 november 2024 (GMT +11), mijn 14.107ste dag dat ik leef, daarvan heb ik 4 uur en 12 minuten met Sander Schimmelpenninck besteed. Ik kan het je aanraden, luisterend of lezend, is het boek je tijd waard en ik bedank Sander voor het besteden van zijn tijd aan dit boek en het licht schijnen op dit onderwerp.
p.s. nadat ik de memento mori-kalender in de winkelwagen had gezet met reeds afgevinkte weken van welgeteld 2.015 stuks, heb ik de browser gesloten.
Hieronder deel ik een aantal foto’s van een cicade die ik in de tuin zag zitten. Compleet irrelevant aan mijn geschreven stuk tekst, echter is hun levensloop behoorlijk fascinerend te noemen en dan met name de ‘periodieke cicades’. Dit is voornamelijk ondergronds in hun onvolgroeide fase en doorlopen vier levensstadia voordat ze volwassen worden. Ze komen slechts een paar weken elke 13 of 17 jaar tevoorschijn om te metamorfoseren naar volwassenen, te paren, eieren te leggen en uiteindelijk te sterven. En dan komen de baby’s uit en gaan vervolgens onder de grond, om na nog eens 13 of 17 jaar opnieuw tevoorschijn te komen.
